توهمونی که من خوابشو دیدم

توهمونی که میخوام براش بمیرم

من عاشق تونگاه تو اسیرم

 تونباشی من از این زندگی سیرم

 ای فرشته ی زمین برام دعاکن

 خدای عاشقا رو برام صداکن

 توهمونی که تو خنده هام شریکی

 توی درد و غصه هام واسم طبیبی

 توهمون رویای پاکی که توی شب های من بود

تو یه قطره از خدایی

توازاسمونو اما پا روی زمین میذاری

 یه دل شب زده مونده توی صبح بیقراری

 تو واسم دنیای عشقی تو تموم لحظه هامی

تازه میشه رو وجونم وقتی که تو پا به پامی

ازخدامیخوام همیشه که کنارتو بمونم

 عشق من باش پروانه میشم تا کنارتو بسوزم

 وقتی چشمات گریه میکرد ارزوم بود که بمیرم

 کاشکی بودم کنارت ای گل تاکه دستاتو بگیرم

 تویه قطره از خدایی.....................خدایی.....................خدایی...................خدایی

در ميان من و تو فاصله هاست

                           گاه مي انديشم ،

                                  مي تواني تو به لبخندي اين فاصله را برداري

                            تو توانايي بخشش داري

                                   دستهاي تو توانايي آن را دارد ،

                             که مرا زندگاني بخشد

                                   چشم هاي تو به من مي بخشد

                              شور و عشق و مستی

                                    و تو چون مصرعِ شعري زيبا ،

                                    سطرِ برجسته اي از زندگي من هستي... 

تنها در میان تن ها چه عاشقانه مانده ام

در بیهودگی انتظار پیوستن به تو چه بی صبرانه مانده ام

چه خوانا درویی ات را بر سر در خانه نوشته اند

و من در نخواندن آن چه پافشارانه مانده ام

چه بسیار است دو رویی

ها فراموش کردن ها  و گسستن ها

و من دراین هم همه چه صادقانه مانده ام

رفیقان همه با نارفیقی خود رفیقند

من هنوز با آنان چه دوستانه مانده ام

خاستگاه من کجاست که من انجا  قنودن خواهم

من درپیمودن راه چه عاجزانه مانده ام

تنها در میان تن ها چه عاشقانه مانده ام

دلم تنگ است....

برای کسی که شادی را به زنده گیم اورد

برای کسی که به زندگیم معنا داد

برای کسی که عاشقش بودم

برای کسی که به من توجه کرد و برایش مهم بودم!!؟؟؟

برای کسی که دوستشداشتم

برای کسی که خوب و مهربان بود

برای کسی که ..................... بود

برای کسی که تمام زندگیم از آن او بود

برای کسی که با خاطراتش زندگی کردم

برای کسی که حضورش را آنطور که باید حس نکردم

برای کسی که با حضور کمش خاطرات عمیقی از خود به جا گذاشت

برای کسی که به اجبار باید فراموشش کنم

برای کسی که دیگری آمده تا جایش را برایم پر کند با اینکه.......

برای کسی که نمی خوهم فراموشش کنم و می خواهم تا تنها مرد زندگیم باشد

برای کسی که دیوانه وار میپرستمش و دلم برای یک لبخندش  تنگ شده

برای کسی که می خواستم تا آینده ام با دستان او ساخته شود

برای کسی که به زور روزگار باید فراموشش کنم

قسم به آن تبسم کوچک که در آخرين لحظات به روي بام لبانت نشاندي که

 ديگر گريه نخواهم کرد و غصه نخواهم خورد.

بلی به شرافت شقايق ها سوگند،به سلوک نسترن عاشق،به يک رنگي جويباران

و به باراني که از آسمان چشمانم فرود مي آيد و چون سيلابي مي جوشد و

 گرد غم را از وجودم مي زدايد سوگند، که دسته گل ياد تو را همواره

 روي طاقچه ي عاطفه را به خورشيد وفا

خواهم گذاشت.

خـــود را به من عادت نده مــــن مثــل هرکــس نیستـم

دفتر عشـــق که بسته شـد
ديـدم منــم تــموم شــــــــدم
خونـم حـلال ولـي بــــــــــــــــــــــــدون
به پايه تو حــروم شــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
اونيکه عاشـق شده بـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــود
بد جوري تو کارتو مونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
براي فاتحه بهــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
حالا بايد فاتحه خونـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
تــــموم وســـعت دلـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو
بـه نـام تـو سنــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد زدم
غــرور لعنتي ميگفــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
بازي عشـــــقو بلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
از تــــو گــــله نميکنــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
از دســـت قــــلبم شاکيـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
چــرا گذشتـــم از خــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــودم
چــــــــراغ ره تـاريکـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــيم
دوسـت ندارم چشماي مـــــــــــــــــــــــــــــن
فردا بـه آفتاب وا بشـــــــــــــــــــــــــــــــــه
چه خوب ميشه تصميم تــــــــــــــــــو
آخـر مـاجرا بـــــــــــــــــــــــــــشه
دسـت و دلت نلـــــــــــرزه
بزن تير خـــــــــــــلاص رو
ازاون که عاشقــــت بود
بشنواين التماسرو
 

به راحتي ميشه در دفترچه تلفن کسي جايي پيدا کرد ولي به سختي مي شه در قلب او جايي پيدا کرد.

به راحتي ميشه در مورد اشتباهات ديگران قضاوت کرد ولي به سختي مي شه اشتباهات خود را پيدا کرد.

به راحتي ميشه بدون فکر کردن حرف زد ولي به سختي مي شه زبان را کنترل

کرد.

به راحتي ميشه کسي را که دوستش داريم از خود برنجانيم ولي به سختي مي شه اين رنجش را جبران کنيم.

به راحتي ميشه کسي را بخشيد ولي به سختي مي شه از کسي تقاضاي بخشش کرد.

به راحتي ميشه قانون را تصويب کرد ولي به سختي مي شه به آن ها عمل کرد.

به راحتي ميشه به روياها فکر کرد ولي به سختي مي شه براي بدست آوردن يک رويا جنگيد.

به راحتي ميشه هر روز از زندگي لذت برد ولي به سختي مي شه به زندگي ارزش واقعي داد.

در روزگارهاي قديم جزيره اي دور افتاده بود که همه احساسات در آن زندگي مي کردند: شادي، غم، دانش عشق و باقي احساسات . روزي به همه آنها اعلام شد که جزيره در حال غرق شدن است. بنابراين هر يک شروع به تعمير قايقهايشان کردند.

You know I got this feeling that I just can’t hide
مي دوني يك احساسي دارم كه نمي تونم پنهان كنم

I try to tell you how I feel
سعي مي كنم كه بهت بگم احساسم چيه

تنهايي را دوست دارم زيرا دروغي در آن نيست...
تنهايي را دوست دارم زيرا خداوند هم تنهاست...
تنهايي را دوست دارم زيرا بي وفا نيست...
تنهايي را دوست دارم زيرا عشق دروغي در آن نيست...
تنهايي را دوست دارم زيرا تجربه کردم..
تنهايي را دوست دارم زيرا دلهاي شکسته هميشه تنهايند..

پرسيد:

یک گره در پای من از عشق تو
یک گره بر قلب من از هجر تو

این گره ها را تو بخشیدی به من
تو مرا انداختی در این گره

باید از دولتسرای عشق تو
واکنم این بندهای پرگره

یا بپرسم از تو ای گم گشته ام
هیچ می دانی که ماندم در گره

کاش کور می شد دوچشمم آن دمی
که نگاهت روی آن می خورد گره

خداحافظ, همین حالا , همین حالا که من تنهام!
خداحافظ, به شرطی که, بفهمی تر شده چشمام!
خداحافظ کمی غمگین!
به یاد اون همه تردید,
به یاد آسمونی که منو از چشم تو می دید!
اگه گفتم خداحافظ, نه اینکه رفتنت سادست
نه اینکه می شه باور کرد, دوباره آخر جادست
خداحافظ, واسه اینکه نبندی دل به رویا ها
بدونی بی تو و باتو همینه اسم این دنیا
خداحافظ, خداحافظ!
همین حالا, همین حالا!

کاش مي شد ابرها دريا شوند... تا که شايد خنده ها پيدا شوند...
کاش مي شد غرق طوفان مي شديم...پاک همچون قطره باران مي شديم...
کاش مرگ آرزوها خواب بود...در ميان اشک شب مهتاب بود...
خوبي و پاکي،زلالي ها و نور...کاش بنشيند سر جاي غرور...
کاش دنيامان بهشتي سبز بود...يا نمي شد روشنايي ها کبود...
کاش دلها برترين پروانه بود... کاش در آن خانه ي پروا نبود...
کاش ترس و دلهره معنا نداشت...يا سياهي ها درونش جا نداشت..
کاش مي شد شعرها جان ميگرفت...اوج تا آن سوي زندان ميگرفت...
کاش خوبيها فقط اينها نبود...در ميان جمعمان تنها نبود...
کاش دنيامان شود مانند شعر...پر شود از پاکي و روياي مهر...
کاش مي شد کاش در شعرم نبود...کاش مي شد از شقايقها سرود...
کاش مي شد ازفراسوي نگاه...از ته دل عاشقي ديوانه بود.

یادمه وقتی که رفتی حتی جاده تو رو گم کرد
اون نگاه آخر تو منو بدجور زیر و رو کرد
وقت رفتن توی چشمات یه نفر منو صدا کرد
یه نفر که عاشقم بود منو از خودم رها کرد
داری میری خوش به حالت نباشه عین خیالت
غیر اون دلی که بردی همه برده ها حلالت
رفتی و مونده تو اینجا کوله بار خاطراتت
غیر اون دلی که بردی همه برده ها حلالت
رفتی و کاشکی میدیدی همه روزام پر درده
کاش میدیدی همه غمه دوریت باوجود من چه کرده
رفتی و کاشکی می موندی این روزا رو خوب میدیدی
میدیدی زندگی مو به چه روزایی کشیدی
داری میری خوش به حالت نباشه عین خیالت
غیر اون دلی که بردی همه برده هات حلالت
رفتی و مونده تو اینجا کوله بار خاطراتت
غیر اون دلی که بردی همه برده ها حلالت
یادمه وقتی که رفتی حتی جاده تو رو گم کرد
اون نگاه آخر تو منو بدجور زیر و رو کرد
وقت رفتن توی چشمات یه نفر منو صدا کرد
یه نفر که عاشقم بود منو از خودم رها کرد
غیر اون دلی که بردی همه برده ها حلالت
رفتی و مونده تو اینجا کوله بار خاطراتت
غیر اون دلی که بردی همه برده ها حلالت

**در طلوع آفتاب مرا یاد و خاطره اوست

**در غروب سنگینش مرا دلتنگ و آواره اوست

   باز مثل هر روز تپش قلبش مرا از خود باخبر ساخت

   باز نگاهش،آن دو چشمان سیاهش،مرا آشفته سر ساخت

 **روزها با بودنش زندگی زیبا می شود

**شبها با یادش خواب رویا می شود

    چند روزیست جمله ای سر زبانم سنگینی می کند 

    چند روزیست دلم ز گفتنش بی تابی می کند

**این چه فکریست که مرا هراسان خود کرده

**این چه شرمیست که روحم را اسیر زندان خود کرده

     این بار که بیاید دلم را دریایی می کنم

     این بار که بیاید دلش رادلربای می کنم