تو مثل نم نم بارون و من اون خشكي خاكم
كه اگه يه روز نباشي ميدوني كه من هلاكم
يه چراغ پر فروغي واسه تاريكي شبهام
با تو ظلمت نميمونه عشق من بمون كه تنهام
ميشه با ناز نگاهت غصه هارو در به در كرد
ميشه از عشق تو خوند و همه دنيا رو خبر كرد
با تو احساس من انگار داره كم كم جون ميگيره
داره كم كم واسه چشمات دل عاشقم ميميره
با تو احساس من انگار داره كم كم جون ميگيره
دار كم كم زنده ميشه عطر بارون و ميگيره
با تو ظلمت نميمونه آره غربت نميمونه
تو اگه باشي كنارم ديگه حسرت نميمونه
اي همه دار و ندارم اي تموم انتظارم
تو هجوم بي كسي ها حالا تنها تورو دارم

اگر پرواز را باور کنی پرو بال خواهی گرفت .

 گروه هدفمند دچار سردرگمی و از هم پاشیدگی نمی گردد.

 گاهی برای رسیدن به پیشرفت می بایست راه سخت کوهستان را برگزینیم

با گفتن واژه هایی همانند نمی توانم ! و یا نمی شود ! هر روز پس تر می روید

پند و اندرز بسیار ، همچون دشنام آزار دهنده است

فرمانروا اندیشه خویش را درگیر رخدادهای کوچک نمی کند

پرستاری از مادر و پدر زیباترین و پر ارزشترین زمان زندگی ست .

برای ماندگاری ، رویایی جز پاکی روان نداشته باش

نیکی برآیند خرد است ، در دل و روان آدمی .

سکوت کوچه های تار جانم، گریه می خواهد

تمام بند بند استخوانم گریه می خواهد

بیا ای ابر باران زا، میان شعرهای من که

بغض آشنای ابر گریه می خواهد بهاری کن

مرا جانا، که من پابند پاییزیم و آهنگ

غزلهای جوانم گریه می خواهد چنان دق

کرده احساسم میان شعر تنهایی که حتی

گریه های بی امانم، گریه می خواهد تنهايي همين است ... تكرار نامنظم من بي

وقت های بی تابی

وقت هایی که تاب خودم را هم ندارم

تشنه ام ...

تشنه ی هوای آرام بخش کلام تو

تویی که سراسر آرامشی

اشک می ریزم

آه می کشم

بهانه می آورم

حتی بعید نیست که جیغ بکشم !

اما تو

همپای خستگی هایم می شوی

همپای دل شکسته ام درد می کشی

درد می کشی و دم نمی زنی

و این چنین است که تو

سراسر آرامش منی ...

به گمانم تمام این مستی ها

از جایی دیگر سر چشمه می گیرد

از جایی که بوی عشق می دهد

از جایی حوالی دل هایمان ...

کـنـار دریـا عـاشـق که بـاشـی

عـاشق تـر مـی شـوی ...

و اگـر دیـوانـه

دیـوانـه تـر ...

ایـن خـاصـیـت دریـاسـت

بـه هـمـه چـیـز وسـعـتـی از جـنون مـی بـخـشـد

شـاعـران

از شـهـرهـای سـاحلـی

جـان سـالـم بـه در نـمـی بـرنـد .

منو ببخش عزيز من اگه مي گم باهام نمون

دستاي خاليمو ببين آخر قصه رو بخون

 ترانه اي رو که برات گفته بودم فروختمش

با پول اون نخ خريدم  زخم دلم رو بستمش

همسفر شعر و جنون عاشق ترين عالمم

تو عشقتو ازمن بگير من واسه تو خيلي کمم

بين من و تو فاصله است  يک در سرد آهني

من که کليدي ندارم   تو واسه چي در مي زني

اين در سرد لعنتي  شايد که نخواد وا بشه

قلبتو بردار و برو قطار داره سوت مي کشه

همسفر شعر و جنون عاشق ترين عالمم

تو عشقتو از من بگير من واسه تو خيلي کمم

من واسه تو خيلي کمم

به حُکم چشمهایت می نویسم نامه ای دیگر

                       دلم را درمیان نامه می پیچم پریشان تر

                       پس ازنام قشنگت، می نویسم سطر اول را   

                         قفس، آتش، پرنده، یک گلو آوازو خاکستر

                      میان برگ ماه، درانتهای نامه می پیچم 

        برای دستهایت چوری و یک حلقه انگشتر

                     دلم را درمیان نامه ام  پچیده می یابی  

                       کنار نامه های دیگرت ، هرروز پشت در

                     درآن خلوت که از ابرخیالت ماه می تابد

                     تورا با سطرسطر نامه هایم میکشم دربر

                    میان برگ ماه پیچیده  تقدیم تو میدارم 

                    دوگلدان،شمعدانی، قالی و یک دسته نیلوفر

          ولی حس می کنم یک روز درغُربت دل عاشق  

                   دورازچشم تو می میرد کنار نامه ای  آخر

اي آشنا مي بيني قلبم شكست

باقيمانده محبت را ازمن گرفتند

دنياي احساسم خرابي دلگيري شد

خانه ي دل را گرفت گرد باد ماتم

بر قلب پر دردم نفس تازه اي ندميد

و فرياد دلم در سكوت آواره شد

گرمي محبتي نبود و پرنده اي كه پرواز كرد

و تن سردم به جاي قفس

مرهم نبود و از دردها بي حس گشتم

غريبي غمي كه مهمان دلم شد

باز سكوت ،باز درد

و من همان غريبي، كه بودم

آدمی دو قلب دارد قلبی که از بودن آن با خبر است و قلبی که از حظورش بی خبر.

قلبی که از آن با خبر است همان قلبی ست که در سینه می تپد
همان که گاهی می شکند
گاهی می گیرد و گاهی می سوزد
گاهی سنگ می شود و سخت و سیاه
و گاهی هم از دست می رود...

با این دل است که عاشق می شویم
با این دل است که دعا می کنیم
با همین دل است که نفرین می کنیم
و گاهی وقت ها هم کینه می ورزیم...

اما قلب دیگری هم هست.قلبی که از بودنش بی خبریم.
این قلب اما در سینه جا نمی شود
و به جای اینکه بتپد.....می وزد و می بارد و می گردد و می تابد
این قلب نه می شکند نه میسوزد و نه می گیرد
سیاه و سنگ هم نمی شود
از دست هم نمی رود

زلال است و جاری
مثل رود و نسیم
و آنقدر سبک است که هیچ وقت هیچ جا نمی ماند
بالا می رود و بالا می رود و بین زمین و ملکوت می رقصد

این همان قلب است که وقتی تو نفرین می کنی او دعا می کند
وقتی تو بد می گویی و بیزاری او عشق می ورزد
وقتی تو می رنجی او می بخشد...

این قلب کار خودش را می کند
نه به احساست کاری دارد نه به تعلقت
نه به آنچه می گویی نه به آنچه می خواهی

و آدمها به خاطر همین دوست داشتنی اند
به خاطر قلب دیگرشان
به خاطر قلبی که از بودنش بی خبرند

یادمان باشد که: