من همچنان در  انتظــــار تو هستم

                           در ميانه راه زندگي  و در جاده ي انتظار

                 بيراهه هاي زيادي را رفته ام ولي هنوز گم نشده ام.

              به بن بست هاي زيادي برخودم ولي هنوز نااميد نشده ام.

           در  جنگل هاي زيادي  زخمي شدم ولي هنوز از پا نيفتاده ام.

دستم را به ديوار هاي راه ميگيرم ودر تاريكي غيبت كورمال كورمال پيش ميروم.

                     هزاران بار زمين ميخورم و دوباره زمين ميخورم.

                    ولي باز ميروم به اميد گرمي حضور تو برميخيزم.

                           و دوباره نرم و اهسته به پيش ميروم.

          گاهي يك راه را چندين بار دور خود ميچرخم و باز ميروم و برميگردم.

               و گاهي ساعت ها بي حركت و ساكن خيره مي مانم.

                          و در اين مسير تنها به خيال تو خوشم.

                                 ميدانم هنوز در ابتداي راهم.

                             جاده ي زندگي من سنگلاخ است

                          ولي هر از گاهي نوري روشن ميشود

                                                 و

                                    راه را نشانم ميدهد

                           و من تنها خسته ام از بي تو بودن

                                      از تنهايي و غربت