از حال خودم گریه م میگیره،دلم میسوزه واسه خودم

چرا صداقت،عشق،محبت،انسانیت،انصاف و .... مرده؟

دلم میخواد فریاد بزنم،انقدر که دیگه هیچ حسی برام نمونه

چون هیشکی حرفام و نمیفهمه ،هیشکی درکم نمیکنه،چقدر حس میکنم تنهام ...

کاش یکی باشه پیشم بشینه،هیچی نگه،حتی نمیخوام دلداریم بده یا سرزنشم کنه

فقط به حرفام گوش بده،بزاره این دلم یه کم سبک بشه

دلم واسه روزهای خوب تنگ شده،دلم حتی واسه یه لبخند تنگ شده

ازاین گریه هایبی وقفه خسته شدم

کجایی؟چرا نیستی؟ اون روزی که برات از احساسم میگفتم از عشقم،با یه دنیا مهربونی شنونده خوبی بودی

حالا کجایی؟حالا که شب و روزم شده اشک ریختن،چرا نیستی لعنتییییییییییییییییییییییی؟یعنی تاوان عشق من اینه؟