امروز به یکی حسودیم شد......
یه لحظه با تمام وجود خواستم که کاش من جای اون بودم......
جای پسر معلولی که سالهاست روی ویلچر نشسته و داره فروشندگی می کنه....
به خنده های بلندش حسودیم شد....
شاید هیچ دغدغه ذهنی مسخره ای نداره.....
اگه هیچ کدوم از داشته هامو نداره...بجاش دغدغه هامم نداره......
زندگی مسخرمو....استرسمو...تنهاییامو..خستگیامو...........
نظرات شما عزیزان: