یه جاده ی غریب و دور
که راه نداره تا نسیــــم
من و یه دنیا خاطــــــره
تو کولــه بار بی کسیـم
دونه به دونه اشکامـــو
به پای رویـــا می ریــزم
تا ســبز بشه یه روزگـار
تو بـــاغ خشک پاییــــزم
خرمــــــن امیـــــــــد منو
سوزونده شعله های آه
دارم تماشــــــا می کنم
خـــودم رو تو قاب گنـــاه
یه تیکـــه از یـــادم و من
میسپارمش به آسمـون
تا بـــره با ابرا یــــــه روز
پیش خـــــــدای مهربون
بگه خــــدا خــــدا ببیــــن
طفلکی ازخودش گریخت
با گریه می رفت و کسی
پشت سرش آبی نریخت
نظرات شما عزیزان: